شبی ای کاش چشمم فرش می شد زیر پای تو          و من قربانی چشم تو می گشتم، فدایِ تو

به مژگان می زدم جارو کف کـفش تو را امّا          به جنّت هم نمی دادم، کفی از خاک پای تو

برای قلب مجروحم کمی تو روضه میخواندی          میان اشک می مُردم، به پای روضه های تو

دلم می خواست مثل گل شبی بودی در آغوشم         از این رومی برم حسرت همیشه برعبای تو

هوای چشم های من همیشه تا ابد ابری است          که دارم در دلم یاد تو و در سر هوای تو

به یاد نرگس بیمار تو یک عمر بیـمارم          ندارد سینۀ زخمی شفا غیر از شفای تو

گرفته کعبه رونق بس که گردیده به گرد تو          صفا حتی صفا را وام دارد از صفای تو

الا ای آخـرین منـجـی، امام جمـعه دنیـا          همین جمعه بیاید کاش از کعبه صدای تو